Just another day at the office....

De opdrachtgever:

Wij zijn een groothandel in projecttapijten. Een van onze medewerkers is vertegenwoordiger voor onze producten. Het botert al een tijdje niet met deze medewerker die ruim 25 jaar bij ons in dienst is.
Recent heeft deze vertegenwoordiger zich ziekgemeld. Hij zou leiden aan ernstige rugklachten en hij beweerde dat hij door deze klachten niet langer dan ongeveer 15 minuten in de auto kon zitten.
De ARBO-arts mag geen inhoudelijke mededelingen doen, maar zij acht de werknemer in elk geval deels geschikt voor arbeid. De vertegenwoordiger denkt daar anders over.
Ondertussen heeft een collega van de werknemer de vertegenwoordiger bezig gezien met het sjouwen van tuinstenen uit een aanhangwagen. Dit was voor ons aanleiding om contact op te nemen met NMS recherche.

De uitvoering:

De vertegenwoordiger een poosje observeren leek in dit geval de meest voor de hand liggende optie om te bekijken hoe de vlag erbij stond.
Vanuit ons observatiebusje hadden wij een prachtig uitzicht op de auto, de woning en de tuin van het subject. Tijdens dit soort observaties, waarvan het volstrekt onbekend is hoe lang deze gaat duren, is een goede voorbereiding essentieel. Ofwel, voldoende eten en drinken en natuurlijk de sanitaire hulpmiddelen. Met dit soort observaties laten wij ook altijd hoge resolutie camera's meedraaien, zodat we niet voortdurend met de camera in de aanslag hoeven te zitten. Als het echt spannend wordt, moet je er natuurlijk wel bij zijn om wat extra mooie plaatjes te schieten. Buiten bijna 30 graden, in het busje 40 graden. Soms zit het tegen en soms zit het mee: al na 2 uurtjes wachten kwam ons subject naar buiten en begon echt recht voor onze neus met natuursteen te sjouwen en daar een pad van te leggen. Toch wel heel bijzonder dat iemand stenen van zo'n 30 kilogram kant tillen met ernstige rugklachten!
Ondanks dat we voldoende bewijs hadden, zijn we na afloop van de werkzaamheden toch maar even blijven wachten. Ons subject stapte uiteindelijk in de auto. We zijn hem op een zekere afstand gevolgd en na meer dan 1 uur en 15 minuten rijden had hij kennelijk zijn bestemming bereikt. Omdat we ruim voldoende bewijs hadden, zijn we hier afgehaakt.

De volgende dag heeft de opdrachtgever gevraagd of de vertegenwoordiger even langs kantoor wilden komen om het een en ander door te nemen. Hier zaten wij keurig op hem te wachten. Eerst hebben we het subject medegedeeld dat hij niet verplicht was om mee te werken. Zoals in bijna alle gevallen kwam er eerst een opmerking dat hij niets te verbergen had. Nadat we de werknemer vertelde waar het om ging volgde een verontwaardigde ontkenning. Na de confrontatie met de beelden was ons subject zo mak als een lammetje en is er uiteindelijk een vaststellingsovereenkomst getekend.

De opdrachtgever:

Ongeveer een jaar geleden heb ik samen met een compagnon dit prachtige bedrijf in de omgeving van Utrecht overgenomen.
Mijn compagnon is een milleukunduge en iemand die meer dan goed met mensen en het personeel om kan gaan. Ik ben een echte cijferman en ik vind het dan ook een sport om alles tot achter de komma bij te houden.
Mijn compagnon en ik bezitten meerdere van dergelijke bedrijven, dus we weten een beetje wat er speelt. Nu bleek al snel dat de omzet toch fors achter bleef in vergelijking tot voorgaande jaren. Volgens de vorige eigenaal lag dat aan ons terwijl er (nog) niets veranderd was. Daarnaast was er een behoorlijk verschil tussen de bonnen die uit de weegbrug kwamen en het aantal facturen die hier tegenover moesten staan. De vorige eigenaar verklaarde dat dat kwam doordat iemand wel eens zijn caravan kwam wegen en dergelijke...
De persoon waarvan wij het bedrijf overgenomen hebben wilde graag tot aan zijn pensioen bij het bedrijf blijven werken. Op zich een uitstekend idee omdat hij natuurlijk veel mensen uit de omgeving kent.
Omdat wij niet konden geloven en begrijpen waardoor de omzet zo achter bleef, hebben we besloten om de bedrijfsrecherche van NMS recherche te bellen.

De uitvoering:

In eerste instantie hebben wij ons gefocust op die weegbrug. De afwijking tussen het aantal weegbonnen en het aantal facturen wat hiervoor geschreven is gewoon veel te groot.
Het was onmogelijk om ongezien de zaak in de gaten te houden. We moesten dus zwaarder geschut inzetten. De opdrachtgever vertelde ons dat de vorige eigenaar bijzonder achterdochtig was, dat hij elke milimeter van het bedrijf als zijn broekzak kende en dat een verborgen camera direct op zou vallen.
We houden wel van een uitdaging! Uiteindelijk hebben we in het zwaailicht van een shofel een verborgen camera gebouwd. Het mooie hiervan was dat we de camera nog konden draaien en inzoomen. Door deze operatie werkte het zwaailicht niet meer, maar die shofel kwam sowieso niet op de openbare weg.
De oude eigenaar werkte elke zaterdag omdat hij dan veel bekende tegen kwam en het wel gezellig vond. De beelden van de eerste zaterdag waren zelfs voor ons ronduit schokkend. Er waren volgens de dagstaat van de vorige eigenaar 5 klanten geweest. In werkelijkheid hebben wij op de eerste observatiedag al 22 personen letterlijk zien betalen. Ofwel in plaats van 220 euro omzet was er slechts 50 euro omzet. Los daarvan zagen wij op de beelden dat er bedrijven langs kwamen om groenafval te storten, maar hier was administratief niets van terug te vinden.
Voor vrijwel elk onderzoek is het belangrijk dat er, waar mogelijk, meerdere momenten vastgelegd worden waar zich onrelmatigheden voort doen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een rechter een bepaalde gebeurtenis als incident ziet. Ondanks dat de tenen van de opdrachtgevers kromde, hebben zij er toch voor gekozen om nog 2 extra zaterdagen te observeren.
Uiteindelijk bleek de vorige eigenaar inderdaad constructie winkeltje binnen winkeltje te spelen. Los van de particulieren klanten, zagen we ook veel zakelijke transacties die niet geädministrateerd werden. Wel konden we op de auto's en aanhangers zien om welke bedrijven het ging.
Op hetzelfde moment dat we het confronterende gesprek met de vorige eigenaar aangingen, hebben we contact gelegt met de bedrijven die niet in de administratie van de opdrachtgevers voorkwam, maar wel afval gestort hadden. 6 van de 7 bedrijven die wij contacteerden kregen tot op dat moment nog facturen van de oude eigenaar!
Toen we de confrontatie met de voormalige eigenaar aan gingen, werd deze woest. Of we helemaal gek geworden waren en hij zou de opdrachtgevers wel een proces aandoen wegens laster. Vervolgens liep de voormalig eigenaar weg.
Saillant detail is dat de frauduleuze boekhouding gewoon in het kantoor op het bedrijf stond. Hierin vonden we facturen van vele tienduizende euro's van data's van na de overdracht.
De voormalig eigenaar is nog die zelfde dag op staande voet ontslage, er is aangifte bij de politie gedaan wegens fraude en verduistering in dienstbetrekking. Verder zijn de opdrachtgevers een civiele procedure gestart om de verloren omzet terug te vorderen.

De opdrachtgever:

Echt, ik weet 100% zeker dat er geld van mij gestolen wordt. Bijna dagelijks heb ik een kasverschil van rond de 100 euro. Al eerder heb ik een recherchebureau ingeschakeld, maar we hebben het lek toen niet boven tafel kunnen krijgen.
We hebben destijds een verborgen camera laten installeren en op de beelden hebben we wel twijfelgevallen gezien, maar niets concreet. We maken met 4 mensen gebruik van de kassa en ik weet zo zeker dat er gestolen wordt omdat er pas iemand met een briefje van 100 euro betaalde. Dit is vrij ongebruikelijk in een lunchroom. Toen ik de kas op ging maken zat er geen biljet van 100 euro meer in de kassa.

De uitvoering:

Wat we vaker in andere zaken zien is dat er gerommeld wordt met aanslaan, retouren en ander administratief gerommel waardoor de kas uiteindelijk lijkt te kloppen.
Hier hebben we dus met iemand te maken die vrij zeker van zijn of haar zaak is of niet handig genoeg is om ook de kas te laten kloppen.
Omdat we nu eenmaal niet de hele dag naast de kassa kunnen gaan staan, moesten we toch iets met een camera doen. Uiteindelijk hebben we besloten om een verborgen camera in te bouwen in de softijsmachine. Deze stond minder dan een meter van de kassa en zelfs als je voor de kassa stond, konden we in de kassa meekijken.
Na een paar dagen meekijken en vele uren verder, hadden wij nog steeds geen succes. Balen.
Dan maar een valletje opzetten. Een van onze privé detectives is bij de opdrachtgever gaan lunchen en heeft betaald met een biljet van 100 euro die met onzichtbare inkt was gemarkeerd.
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Het 100 eurobiljet bleef keurig in de kassa zitten, maar wel weer een kasverschil. Tijdens het afkijken van de beelden viel ons ineens op dat er op het ene moment een nieuw 50 eurobiljet boven op het stapeltje in het vakje lag en een tel later een oude versie. Dat terwijl er volgens de beelden op dat moment alleen een 20 eurobiljet in de kassa ging.
De camera neem op met 25 beeldjes per seconden. Toen we de beelden echt beeldje voor beeldje af gingen kijken, konden we eindelijk zien wat er gebeurde. Op het moment dat het 20 eurobiljet in de kassa gestopt werd ging in één vloeiende beweging de hand langs het 50 vakje, vouwde het met de snelheid en precisie van een goochelaar in vieren en verdween in de handpalm. Ongelofelijk hoe snel en handig dit ging.
Het was de enige persoon binnen het bedrijf die rode nagellak met witte stipjes droeg, dus de rest was kinderspel.

De opdrachtgever:

Mijn vader is bijna 8 jaar geleden overleden. De tweede vrouw van mijn vader heeft het vruchtgebruik van de gehele erfenis, dus ook van het deel van de kinderen.
In het testament van mijn vader is opgenomen dat als zijn tweede vrouw weer zou gaan samenwonen met een man, dat de kinderen aanspraak kunnen maken op het kindsdeel. Anders dan bij alimentatiezaken, staat in het testament enkel genoemd samenwonen en niet samenleven als ware gehuwd. Via kennissen kreeg ik te horen dat de tweede vrouw van mijn vader, waar ik overigens geen contact mee heb, al geruime tijd samenwoont. Ik heb haar tot drie keer toe een briefje gestuurd, maar ik kreeg geen reactie.

De uitvoering:

Observeren leek hier de beste aanpak.
Als direct zagen wij een man in- en om het huis. Hij was heel duidelijk "thuis". Na enkele dagen observeren leek alles wel heel duidelijk. Voor de zekerheid hebben we nog even in de papiercontainer gekeken toen deze aan de weg gezet werd. Hierin vonden wij 2 enveloppen met oproepen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Een dergelijke uitnodiging ontvang je alleen als je op dat adres staat ingeschreven. Los hiervan vonden wij ook nog adreslabels van tijdschriften waar het onderhavige adres op stond vermeld.
Tijd voor de confrontatie!
Nadat wij ons gelegitimeerd hadden, uitgelegd waarom en door wie wij gestuurd waren en verteld dat meewerken aan het onderzoek uitsluitend op vrijwillige basis zou zijn, vertelde wij onze bevindingen.
De vrouw gaf direct ruiterlijk toe dat ze inderdaad al twee jaar samenwoonden. Op de vraag waarom ze niet reageerden op de brieven, gaf ze aan niets met die kinderen te hebben en ze dacht dat het wel over zou waaien.
Inmiddels is de erfenis verdeeld zoals vader dat gewild zou hebben.

De opdrachtgever:

Ongeveer 30 jaar geleden heb ik met mijn toenmalige vrouw 2 dochters gekregen.
Door een heleboel ongelukkige omstandigheden, heb ik destijds mijn vrouw en kinderen moeten verlaten.
Uiteindelijk, zoveel jaren later, kom je tot bezinning en begint de nieuwsgierigheid steeds meer te knagen: hou zou het met mijn dochters zijn?
Alles wat ik heb zijn de namen en geboortedata. Ik heb geen benul waar ze wonen. Ik heb het hele internet al afgezocht, maar niets kunnen vinden.
Uiteindelijk heb ik contact opgenomen met NMS recherche om te kijken of zij mij konden helpen.

De uitvoering:

Wij zijn met handen en voeten gebonden aan de privacywetgeving en de nieuwe AVG (Algemene verordening gegevensbescherming) help ons ook niet echt.
Na een uitgebreid gesprek met de opdrachtgever, konden wij toch wat meer informatie losweken.
Uit het gesprek kwam naar voren dat zijn ex-vrouw inmiddels overleden zou zijn. Omdat wij natuurlijk ook geen glazen bol hebben, moesten we ergens beginnen.
Omdat de opdrachtgever het internet al zonder resultaat afgezocht had naar de dochters, hebben we de focus maar op de ex-vrouw gelegd. Uiteindelijk vonden wij inderdaad dat de vrouw overleden was en waar ze gewoond had. De volgende stap die we genomen hadden, is het doorbladeren van de lokale krantjes.
Warempel, in een van de lokale krantjes vonden we een overleidingsadvertentie van de vrouw. In deze advertentie werden twee families met woonplaats genoemd. Gelukkig waren het bepaalt geen metropolen waar de families vandaan kwamen. In het even dorp woonde drie families met dezelfde achternaam en in de andere vier.
Via sociale media, het telefoonboek en wat rondbellen, kwamen we uiteindelijk bij de juiste families uit.
Omdat zomaar aanbellen soms confronterend is, hebben we de families aangeschreven. Een van de families reageerde direct en vertelde ons zelfs dat zij al een tijd op zoek waren naar de biologische vader. Vanwege de privacywetgeving hebben wij schriftelijk toestemming gevraagd om de adresgegevens door te spelen aan onze opdrachtgever.
Vervolgens hebben we het adres van de familie doorgegeven aan onze opdrachtgever.

Een aantal weken later nam de opdrachtgever contact met ons op en vertelde dat er langzaam maar zeker een goed contact begon te ontstaan met de familie. De ander dochter wilde geen contact met haar biologische vader hebben.

De opdrachtgever:

Werknemers bij ons bedrijf kunnen in aanmerking komen voor een leaseauto als zij veel moeten reizen voor hun werkzaamheden.
Wij hebben in de autoregeling staan dat enkel de werknemer, diens partner en eventuele inwonende kinderen van minimaal 23 jaar in de auto mogen rijden.
Nu hebben wij een werknemer die volgens zijn kilometerstanden erg veel privé rijdt. Dit nummer is dusverre hoog dat je je kunt afvragen of deze collega überhaupt wel slaapt, of leent ze haar auto soms uit?
Wij vroegen NMS Recherche dit uit te zoeken.

De uitvoering:

Voor wij ons konden storten op het subject, hebben wij eerst onderzoek gedaan naar de doorgegeven kilometerstanden.
Na aftrek van de huis-werk kilometers bleven er inderdaad veel privékilometers over. De werknemer werkt op kantoor en hoeft gedurende de dag niet te rijden.

Observatie leek ons een logische eerste stap. Wij zijn ‘s avonds in de auto gestapt en hebben onze auto in de straat van het subject geparkeerd, zodat wij een goed zicht hadden op de oprit, waar de auto op dit moment nog stond.
Na een uur kwam een van de kinderen van het subject naar buiten en ging op pad met de auto. Wij besloten de jonge knaap te volgen, omdat wij benieuwd waren of hij de hele nacht op pad zouden zijn. De jongen bleek alleen naar de sportclub te rijden, hoewel hij ook jonger dan 23 bleek te zijn.

Na enkele willekeurige avonden observaties te hebben gedaan waren we er nog niet achter waar deze buitensporige kilometers vandaan kwamen.
Onze detectives besloten ‘s morgens vroeg te gaan observeren en warempel! Toen de werknemer in de auto stapte naar haar werk, was zij niet alleen. Ook de buurvrouw stapte in.
Wij volgden hen op gepaste afstand en zagen dat de werknemer haar auto parkeerde en naar haar werk ging, terwijl de buurvrouw achter het stuur ging zitten en wegreed. Wij hebben foto’s gemaakt ter bewijs en zijn de vrouw toen gevolgd.
Zij reed vervolgens de hele regio af om bij mensen langs te gaan. Wij besloten onmiddellijk contact te leggen met de opdrachtgever. Werkte deze buurvrouw ook voor het bedrijf en bezorgde zij voor het bedrijf pakketten met de leaseauto van een collega? Nee, zij hadden haar nog nooit gezien en ook haar naam kwam hen niet bekend voor.

Na confrontatie met de werknemer biechtte zij op dat ze haar buurvrouw wilde helpen, die zich na de scheiding van haar man geen auto meer kon veroorloven. Haar klanten in de zorg woonde te ver weg om op de fiets te doen, omdat zij zo minder adressen kon afgaan.

De opdrachtgever:

Vier jaar geleden hebben wij een goedlopende sigaretten winkel overgenomen, inclusief het personeel, bestaande uit twee fulltimers en drie flexmedewerkers.
De afgelopen weken merkte wij op willekeurige dagen een voorraad verschil op. Het leek weliswaar steeds om producten met een waarde van een paar tientjes te gaan, maar het bedrag liep al snel op.
Wij waren erg benieuwd wie hiervoor verantwoordelijk is en na zelf wat uitgeplozen te hebben middels de roosters, dachten wij de dief te hebben gevonden.
Echter, wij hadden geen ervaring in het leveren van bewijs en het aangaan van de confrontatie, dus besloten wij NMS Recherche te bellen.

De uitvoering:

Het lijkt gemakkelijk om te achterhalen wie de dief in dit gezelschap zou moeten zijn, aangezien er maar enkele personeelsleden aanwezig zijn.
De opdrachtgever heeft zelf alle roosters bij elkaar gelegd en zelf al een vermoeden geuit, maar wilde de criminele medewerker op heterdaad betrappen.
Wij hebben verborgencamera’s opgehangen in de winkel en de beelden uitvoerig bekeken, maar er bleek niks geks met de kassa te gebeuren op dagen dat er producten verdwenen. Ook was er geen sprake van het gratis weggeven van producten of het wegstoppen daarvan.
Aangezien onze detectives veel ervaring hebben met retail, weten we dondersgoed dat producten niet alleen met afrekenen en vullen door de handen van medewerkers gaat.

Wij besloten daarom ook camera’s in de andere ruimtes op te hangen; in de kantine, het magazijn en buiten bij de achterdeur.
Wat bleek? Het beoogde subject was ook verantwoordelijk voor de bestelling van producten en het verwerken van de binnengekomen vracht. Op slinkse wijze werd een deel van de binnengekomen voorraad verstopt in een vuilnisemmer en aan het eind van de werkdag opgehaald.
Hoewel de camerabeelden op zich voldoende bewijs was, waren de opdrachtgevers benieuwd waar de werknemer de producten aanbood.
Wij hebben een van onze detectives op een rustige dinsdagmiddag naar de winkel gestuurd en middels een smoes achterhaald dat deze werknemer wel iets goedkopers kon leveren. Na werktijd hebben wij deze medewerker ontmoet, waar wij inderdaad voor een lagere prijs waar konden overnemen.
Wij hebben middels een bodycam ook hiervan beelden kunnen maken. DIt was voldoende bewijs en het was tijd om de beste man in zijn nekvel te krijgen.
De opdrachtgever heeft het subject uitgenodigd op kantoor, waar wij zaten te wachten met de opgenomen videobeelden. Samen met de opdrachtgever zijn wij de confrontatie aangegaan. Met tranen in zijn ogen gaf de schuldige toe dat hij op deze manier extra geld wilde verdienen om de dure decembermaand te kunnen overbruggen en zijn kinderen niet teleur te stellen.
Inmiddels heeft de opdrachtgever afscheid genomen van de stelende werknemer en hebben we het bewijsmateriaal overgedragen aan de politie. De werkgever overweegt juridische stappen te zetten.

De opdrachtgever:

Wij zijn een bedrijf gespecialiseerd in ventilatoren welke mensen in onze winkel en via onze webshop kunnen kopen.
U kunt zich vast wel voorstellen dat dit een zeer gewild item was afgelopen zomer. De enorme run op onze producten zorgde ervoor dat wij al veel eerder in de zomer een grote hoeveelheid nieuwe waaiers moesten inkopen. Ze waren nog niet binnen of vlogen alweer als warme broodjes over de toonbank.
Het kwam echter steeds vaker voor dat ons magazijn leeg was, terwijl het volgens de voorraad vol zou moeten staan. Hierbij krabden wij ons natuurlijk op het hoofd. Wij wilden natuurlijk uitzoeken wat er aan de hand was: werden er ventilatoren weggeven? Vergaten medewerkers hun aankopen aan te slaan of was er iets anders aan de hand? Al snel kwamen we uit bij NMS Recherche.

De uitvoering:

Dit klonk ons als een klassiek gevalletje diefstal in de oren en wij besloten in overleg met de opdrachtgever camera’s te installeren in de winkel en in het magazijn.
Wij verwachtten beelden te zien van niet-betalende klanten of werknemers die geld uit de kassa meenamen, maar dit bleek niet het geval. In het magazijn vonden wij op het eerste oog ook niks ontvallends.
Wij besloten verder te gaan zoeken. Na het bekijken van alle opnamen en het vergelijken van de hoeveelheid bestellingen voor zowel de winkel als de webwinkel viel het ons op dat er steeds een tot twee dozen meer werden ingepakt voor verzending dan de bedoeling was.
Dit zette ons aan om eens kritisch te kijken naar wat er op het web te vinden was.

Al snel stuitten wij op een marktplaatsadvertentie van iemand die nieuwe ventilatoren verkocht, zonder daarbij het bedrijf te vermelden. Wij roken onmiddellijk onraad en besloten een bestelling te plaatsen bij deze John. John gaf aan dat hij er wel eentje naar ons kon opsturen, als we zelf de verkosten maar betaalden.
Twee dagen later hadden wij de ventilator in huis. Het was hetzelfde merk en dezelfde doos als wat er verdwenen was uit het magazijn, maar dit was nog geen tastbaar bewijs voor ons. Wij besloten in samenwerking met de eigenaar van het bedrijf een stapje verder te gaan en alle dozen aan de binnenkant te voorzien van een sticker.
Binnen een week waren er weer enkele dozen verdwenen en lieten wij een van onze andere detectives nogmaals een bestelling plaatsen en vroegen John of we het pakket ergens konden ophalen.
Na wat smoesjes hapte John toch toe en konden we het pakket ophalen op een openbare parkeerplaats.

De doos was voorzien van een sticker en wij hebben middels observatie visueel bewijs kunnen leveren om welke medewerker het ging.

Deze marktplaatsdief kan zijn malafide handel nu elders proberen voort te zetten en de opdrachtgever is blij nu weer met eerlijke handel zijn ventilatoren aan de man te kunnen brengen.

............

.............